The Menu filmini sene boyunca aldığı övgüler sebebiyle heyecanla beklerken bir anda vizyondaki filmler arasında görünce derhal soluğu sinemada aldık. Bu yıl geliştiridğim bir alışkanlık olarak izlemeyi düşündüğüm hiç bir yapıma ilişkin herhangi bir satır yazı okumak herhnangi bir görsel işitsel materyelden uzak durmak prensibini -bunun meyvelerini House of the Dragon izlerken toplamıştım- bu filmde de uyguladığımdan az sonra neler olacağına dair en ufak fikrimin dahi olmadığı filmin her bir dakikasından büyük keyif aldım.
Hele ki geçtiğimiz haftalarda ülke gündemimizi çok kısa bir süreliğine de olsa işgal eden Michelin Yıldızı hadisesi henüz tazeyken, üzerine böylesi bir ego masturbasyonu ile dükkanı kapatma raddesine gelmiş bezgin maestro temasının yine yakın zamanda izlediğim The Bear dizisiyle de denk gelmesi güzel bir rastlantı oldu.
